Australiers, 2015 & corruptie..

Wauw! Lang niks geschreven! Telkens wanneer ik aan de slag wilde stopte het internet ermee..
Vandaag een extra lang verhaal dus moeders: houd uw leesbrillen gereed, u zult ze nodig hebben!

Zondag moesten we onze geliefde villa verlaten. Uitgezwaaid door het voltallige personeel (op hun vrije dag) vertrokken we naar het zuiden. Het was druk op de weg, het was namelijk de afsluiting van Galungan (zie eerdere stukjes) en iedereen was vrij.. Het was een zeeer lange reis en uiteindelijk kwamen we na 5 uur aan in Echobeach. Daar kregen we nog wel een kleine schrik voor onze kiezen; we reden een zeer niksig paadje in waar aan het eind slechts een bouwval stond.. In de garage stond onze nieuwe hulp Iis die ons verschrikt vertelde dat we pas voor morgen op het programma stonden! Lief als ze was ging ze gelijk alles voor ons in orde maken en mochten wij wachten op het terras van villa Echobeach. De villa was te bereiken via de garage en was godzijdank niet de bouwval die wij in eerste instantie verwachtten!
Mooie villa, grote slaapkamers, prima zwembad. Nog even wat gegeten en gedronken en toen lekker naar bed.

Maandag zijn we op verkenningstocht gegaan; de weg aflopen richting zee, was nog een pittig stukje! Het was even slikken toen we zagen waar we uitkwamen.. 2 strandtentjes en een strand vol met afval! Wel lekker gegeten en gedronken bij Old Mans en daar ook ontdekt dat de 'echte' Echobeach een stukje verderop ligt. Omdat het toch een redelijke wandeling was, besloten we 3 scooters te huren. Betaalden we 60.000 roepiah per dag voor (4 eurootjes) duur joh!
Wel echt een uitkomst! De jongens zijn gelijk op nog uitgebreide verkenningstour gegaan en zijn vanaf dat moment onze persoonlijke boodschappenkarretjes :)
's Avonds bij de plaatselijke Italiaan uit eten geweest: voor herhaling vatbaar! En toen lekker naar de villa..

Dinsdag had Iis een chauffeur voor ons geregeld en met hem reden we naar Ubud. Wederom retedruk op de weg: vanuit Java en Sumatra waren er veel mensen naar Bali gekomen om oud&nieuw te vieren, we kiezen de dagen wel lekker uit!
Na 2 uurtjes rijden kwamen we bij Monkey Forest; een groot park barstensvol aapjes. Een beetje huiverig liepen we naar binnen, maar bij Marvin was de angst binnen 10 tellen verdwenen. Als een volleerd apentrainer lokte hij met zijn bananen de ene na de andere aap op zijn schouder. Nick vond dit er aanlokkelijk uitzien en volgde zijn voorbeeld. Marcel was duidelijk niet in zijn element (wat is dat toch, mer die dieren?) en bleef samen met wat meisjes (ik noem geen namen maar het begint allebei met een S) op veilige afstand.
Lekker door het park gelopen, onderweg werden Romy en ik nog aangevallen (zo voelde het) door hongerige aapjes en werd Marvin beklommen door iedereen die daar zin in had.. Nadat we eindelijk onze laatste rotte banaantjes hadden weten te verslijten aan minder kritische beesten, verlieten we na een paar uurtjes het park: op naar de markt!
Een stampvolle markt, brandende zon op ons hoofd, we waren in ons element! Een groot deel van onze zuurverdiende roepiahs werd hier uitgegeven aan schitterende souvenirs voor zowel onszelf als voor onze dierbaren (ja lieve lezers, voor jullie!)
Ik ga dus uiteraard niet verklappen wat wij allemaal voor prachtige afgedingde prijzen hebben weten te kopen, dat merken jullie volgende week :)

Woensdag begon voor ons zoals alle andere dagen; lekker eitje bij het ontbijtje en een duik in ons privebad. Later kwam het besef dat het vandaag 31 december was!
Rond een uur of 8 reden de jongens richting strand om te kijken of daar een en ander te beleven was en dat bleek het geval! De meiden werden snel en vakkundig onder handen genomen door visagiste Steph en nadat we ons allemaal 3x hadden omgekleed reden we op onze scootertjes richting strand.
Daar was het feest al in volle gang. Een afgeladen tent, vol Australiers, met op het podium een bijzonder rockbandje. De bintang en malibu-cola kostten geen drol en we lieten het ons goed smaken!
Om even voor 12 uur liep iedereen richting strand voor de allermooiste vuurwerkshow die wij in ons leven hebben gezien. De hele kustlijn van Bali was zichtbaar en het valt bijna niet in woorden te omschrijven wat voor spektakel dat was. Waanzinnig mooi en ontzettend lang.
Zo gingen wij 7 uur eerder dan jullie 2015 in, gek hoor!
Nog even gedanst, genoten van de bizarre dansstijl van de Aussies en toen richting villa. Nog een bijzonder hoogstaand potje 30 seconds gespeeld en toen naar bed.

Donderdag mochten we uitslapen ;) we hadden onze chauffeur rond half 2 besteld omdat we vandaag een bezoekje gingen brengen aan Kuta.
Het was een andere chauffeur dan eerder deze week, een gezellige meneer die Ketut heette (4e kind) en die bracht ons door wederom achterlijk druk verkeer naa Kuta. Op 1 januari heeft iedereen namelijk nog vrij.. Lekker gepland!
Kuta was vooral erg druk en het stonk naar de vele uitlaatgassen. We zijn lekker wat kleine straatjes doorgegaan en hebben weer heerlijk lopen afdingen op spullen die we totaal niet nodig hadden ;)
Snelle lunch bij de Mac (de jongens zielsgelukkig) want dat was de enige tent met een tafeltje vrij en weer verder slenteren.
De chauffeur bracht ons naar de villa en heeft daar een half uurtje gewacht zodat wij de Kuta-lucht van ons konden afspoelen. Daarna reed hij ons naar Seminyak waar Nick na 4 rondjes door de stad eindelijk de straat met de goede restaurants herkende. Het was inmiddels half 10 en we waren best hongerig.. Leuk tentje gevonden met lekker eten (helaas was de patat ineens op..) en zo hebben we het daar een paar uurtjes uitgehouden.
Leuk weetje: voor een dagje chauffeuren vroeg de man 700.000 roepiah. Dat is ongeveer 50 euro voor 10 uur rijden en wachten.....

Vandaag, vrijdag, hadden we een relaxdagje in de planning.nde zon begon zo rond het middaguur aarzelend te schijnen en dat was voor de jongens reden om een poging tot surfen te wagen. Gehuld in wetshirts en met een 4 meter lang surfboard onder de arm togen onze mannen richting zee waar zij anderhalf uur lang vergeefse pogingen hebben gedaan om te surfen. Wij hebben even zitten kijken maar konden na 5 minuten al niet meer zien wie wie was, dus zijn wij lekker richting terras gegaan ;)
De jongens zijn voorlopig wel even surf-klaar, het weer was niet optimaal en ze zitten nu flink onder de wonden en schrammen.. Misschien later deze week nog!
Eind van de middag gingen we weer in scooteroptocht de weg op. De jongens zijn al helemaal ingeburgerd in het Balinese verkeer, chapaeu!
We reden naar Tanah Lot, een tempel in het water, op ongeveer 30 minuutjes rijden vanaf hier. Waar wij een mooie rustige tempel verwachtten, kwamen we bij een enorm toeristisch gebeuren, compleet met entreegeld en souvenirwinkels.
De tempel zelf was inderdaad erg mooi en aangezien half Bali daar op dat moment aan het offeren was, was her erg interessant om te zien. Toch viel het zware toeristische aspect van deze tempel ons wat tegen..
Op de reis terug maakten we nog even een spannend momentje mee. Omdat Nick tijdens het rijden besloot zijn helm af te zetten werden we prompt aangehouden door de politie. Ik bleef bij de scooter en Nick moest mee een hokje in.. Daar werd hem eerst verteld dat zijn rijbewijs niet geldig was. Vervolgens had hij geen scooterpapieren bij zich.. Waar Nick eerst nog in discussie ging, gaf hij het later op en vroeg hoeveel hij moest betalen. Daar fleurden de mannen helemaal van op. Eerst wilden ze een miljoen hebben, maar toen Nick aangaf dat niet te hebben mocht hij zelf zijn prijs kiezen.. 300.000 roepiah later waren we weer vrij om te gaan. Bah.

Nu is het kwart voor 10 en zitten we op het terras. Gelukkig overdekt want zo nu en dan breekt de hemel open en komt het met enorme bakken uit de lucht.
Morgen gaan de jongens raften en blijven de meisjes lekker thuis.
Ik beloof bij deze plechtig dat ik aankomende maandag (of dinsdag ;)) een laatste stukje plaats voordat we weer naar huis gaan.
Wij gaan de komende dagen nog even volop genieten, tot volgende week!
Saskia.

Wist je dat:
- het dochtertje van de huishoudster onze nieuwe vriendin is? Ze heet Made, is 4 jaar en spreekt (voor haar leeftijd) bijzonder goed Engels. Omdat we al een aantal keren liedjes uit Frozen met haar hebben gezongen, hebben we gister een Frozen-tas voor haar gekocht. We waren alle zesgetuigen van het meest blije en dankbare meisje van de wereld :) :)
- Marvin langzaamaan in een Australier aan het transformeren is?!
- diezelfde Marvin tijdens de rit van Noord naar Zuid bijna uit de auto is gevallen omdat zijn deur niet goed dichtzat?!
- mijn reisgenoten geen enkel wistjedatje kunnen bedenken?! ;)